Rozdział drugi.

Wiedziałam, że te drzwi lotniska zmienią moją przyszłość. Teraz jestem zwyczajną dziewczyną z małego miasteczka, które nawet nie znajduje się na mapie, a gdy przekroczę te drzwi, to coś w moim życiu się zmieni. Pytanie tylko czy na lepsze?
Wzięłam głęboki wdech, policzyłam do dziesięciu i wyszłam na zewnątrz. Wieczór- w moim miasteczku pewnie było by cicho, może jedynie odgłos szczekającego gdzieś psa, ale nie tu. Zamęt panujący na lotnisku był zupełnym przeciwieństwem moich przyzwyczajeń. Lekka mżawka, która mnie orzeźwiała, spadała z ciemnego mrocznego nieba, na którym widniał piękny, duży księżyc. Wpatrywałam się w niego przez pewien czas, układając co chwile to inne scenariusze mojego „nowego” życia. Zanim się zorientowałam, lunę zasłoniły chmury. Potrząsnęłam delikatnie głową i moje spojrzenie padło na taksówkę.
-Dobry wieczór- przywitałam taksówkarza z pogodnym uśmiechem. Gruby facet z papierosem w ręku tylko zmierzył mnie wzrokiem. Usłyszałam warkot silnika. Żółta taksówka z trudem odpaliła a facet popatrzył na mnie pytającym wzrokiem. Nic nie mówiąc wsiadłam do środka i podałam mu adres. Wyrzucił swojego papierosa przez okno i ruszyliśmy. Chciałam podziwiać widoki za oknem, miasto nocą wygląda pięknie, lecz niestety nie mogłam, bo szyby taksówki były brudne od ulicznego smogu. Pozostało mi więc siedzieć i czekać na dotarcie do celu. Myślałam o tym jak będzie wyglądać moje mieszkanie, jak poradzę sobie w nowej szkole, co będzie dalej... Zanim się zorientowałam taksówka stanęła a gruby facet zażądał zapłaty. Postanowiłam umilić mu pracę i dołożyłam napiwek, myśląc, że pomoże mi wyłożyć bagaże z auta. Jak bardzo się myliłam, mężczyzna nawet nie raczył się ruszyć. Nieco zła zaczęłam wyjmować walizki i z trzaskiem zamknęłam klapę nie mówiąc nawet „dziękuję”. Patrzyłam jak światełka żółtej taksówki się oddalają. Stałam tak przez dłuższą chwilę wpatrując się w punkt zniknięcia samochodu. Na ulicy było cicho i ciemno, gdzieniegdzie widniały lampy oświetleniowe, ale po za tym nic. Trochę mnie to przerażało, w końcu miałam tu mieszkać, a no właśnie, odwróciłam się na pięcie i zmierzyłam wzrokiem wielki, beżowy blok. 
Patrzyłam tak na duży budynek stojący przede mną. Gdzieniegdzie widniały zaświecone lampy w oknach. Wyostrzyłam wzrok, w jednym z nich zobaczyłam wysoką, czarną kobietę, wyglądającą zupełnie jak moja mama, siedzącą obok małej dziewczynki. Małolata, o blond włoskach coś notowała. Obserwowałam uważnie co dzieje się w oknie. Nagle zobaczyłam, jak czarna kobieta przytula małą dziewczynkę a ta zaś wtula się w ramiona swojej mamy. Moje oczy się zaszkliły. W tej chwili chciałam aby ten gruby facet przyjechał tutaj taksówką i odwiózł mnie na lotnisko. "Co ja robię? Przecież moje miejsce jest w domu!"- wypominałam sobie w myślach. Tęsknota w moim sercu zwiększała się z każdą chwilą. "Mamo, chcę cię teraz tak mocno przytulić"- pomyślałam i po moim policzku spłynęła pojedyncza łza. Nagle usłyszałam hałas gdzieś koło mnie. Spojrzałam w kierunku dobiegającego łomotu i zobaczyłam chłopaka, który poprawiał moją, o mało co, nie przewróconą walizkę.
-Przepraszam. To pewnie dlatego, że tak się śpieszę.
Zamilknął na chwilkę. Nawet nie dał mi dojść do słowa. Nie widziałam jego twarzy, nie widziałam nic.
-Nie wiesz może jak mogę trafić pod ten adres?- zapytał. Wydawał się być jakiś spięty. Podał mi  małe zawiniątko. Na zmiętej karce był napisany koślawymi literami jakiś adres.
-Wybacz, ale nie wiem. Jestem tu nowa i jeszcze się nie orientuję.
Zrezygnowany chłopak, wziął ode mnie karteczkę. Popatrzył na moje walizki. 
-To może ja ci pomogę?- zapytał.
Rozważałam nad tym przez dobrą chwilę. Z jednej strony, przecież w ogóle go nie znam, nie wiem nawet jak ma na imię, praktycznie nie wiem o nim nic, ale z drugiej sama sobie nie poradzę z tymi bagażami.
-To jak idziemy?- zapytał chłopak, z walizkami w rękach.
-Daj pomogę ci- zaoferowałam się, ale chłopak tylko pokręcił głową. 
-Prowadź- powiedział z uśmiechem. 
Wchodząc na klatkę schodową przytrzymałam mu drzwi, aby szedł pierwszy, ale nie, on był dżentelmenem
- Panie przodem- powiedział. 
Uśmiechnęłam się do niego ale pewnie i tak tego nie zauważał przez mrok panujący na podwórku. Błądziłam rekom w mroku, szukając włącznika światła."No gdzie jesteś"- myślałam. Chłopak stojący za mną na pewno się niecierpliwił, wywnioskowałam to z tego, że postawił walizki, podszedł do mnie, nagle "pstryk" i wszystko było widać. Odwróciłam głowę w jego stronę i wtedy zobaczyłam jego piękne czekoladowe oczy, obserwujące mnie. Trwaliśmy tak przez dłuższą chwilę. Nigdy nie sądziłam, że ktoś zrobi na mnie takie wrażenie. Jego oliwkowa cera idealnie komponowała z roztrzepanymi, czarnymi włosami opadającymi mu na twarz. Malinowe usta, ułożone w pół uśmiechu, zdawały się coś mówić i w końcu te piękne, czekoladowe oczy, otoczone długimi czarnymi rzęsami. Zdawało mi się, że w jego oczach tańczą malutkie iskierki dodające jemu i jego oczom jeszcze więcej urody.
Czerwona koszula, w którą był ubrany, opinała jego idealnie wyrzeźbione ciało. Był męski a zarazem tak pociągający.
-AAAA!!! ZAYN MALIK!!!- usłyszałam pisk jakiejś dziewczyny za plecami. Chłopak popatrzył na mnie przepraszającym wzrokiem.- Mogę prosić o autograf?-zapytała piszcząca. 
-Jasne- powiedział mulat, podszedł do dziewczyny i podpisał jakiś papierek a następnie zrobił z nią zdjęcie. Patrzyłam na tą sytuację z otępieniem, nie wiedziałam o co chodzi. Kim jest ten chłopak? I skąd wzięła się tu ta dziewczyna? "Może tu miesza"- przebiegło mi przez myśl. Przysłuchując się im rozmowie, może było tylko słyszeć "Kocham cię, kocham cię.." z ust tej dziewczyny. 
Panna zanim wyszła, zmierzyła mnie wzrokiem. Nie miałam pojęcie co jest grane. 
-Przepraszam cię za nią- powiedział chłopak, gdy ta piszczałka opuściła hol. 
-Nic się nie stało. Więc jesteś Zayn, tak?
-Tak. Czasem nie chciałbym nim być-westchnął. 
-Dlaczego?-zapytałam zaciekawiona. 
-Z powodu takich fanek jak ta przed chwilą. Człowiek nie może wyjść spokojnie na ulicę, wszędzie ich pełno. Ale gdyby nie one to nie byłoby One Direction- odpowiedział. 
Zapadła niezręczna cisza. Nie wiedziałam co powiedzieć, może dlatego, że nie miałam pojęcia o czym on mówił. Co to One Direction? I kim jest Zayn? Zakłopotana opuściłam wzrok. Niezręczna cisza strasznie mi się dłużyła, choć pewnie minęła zaledwie minuta. Chłopak chyba wyczuł moje zmieszanie.
-To które to twoje mieszkanie?- przerwał ciszę. 
Rozglądnęłam się za numerkiem 13. Po dokładnym przeanalizowaniu wszystkich cyferek nie spostrzegłam go.
-Chyba na drugim pietrze...- wydukałam. 
 Zanim się zorientowałam wychodził już po schodach. Podbiegłam, zeby dotrzymać mu tępa, ale było to trudne, bardzo szybko chodził. 
-No, proszę- powiedział stawiając bagaże przed drzwiami wyjściowymi do mojego mieszkania. 
-Dzięki - powiedziałam.
Chłopak tylko uśmiechnął się łobuzersko.
-Tooo... ja się już będę się zbierał.
Nie wiem dlaczego, ale po tych słowach posmutniałam. Jakaś część mnie chciała poznać tego czarnego, chłopaka stojącego przede mną.
-Cześć- powiedział i poszedł. 
Słyszałam jego kroki na korytarzu i jakby na chwilę się zatrzymał, po czym szybko ruszył. Pomyślałam, że jest miły i nawet w moim typie.


Proszę jest drugi. I jak? Może być? Przyznam, że mi się nawet podoba ale mógłby być lepszy :) komentujcie to bardzo motywujące! :) buźka i do następnego♥ xx

Libster Award

Witam wszystkich serdecznie.  Zostałam nominowana do LIEBSTER AWARD- nie mam pojęcia co to xD ale na różnych blogach piszę, że trzeba odpowiedzieć i zadać jedenaście pytań a także nominować 11 blogów :D dobra więc zacznijmy :D Ooo... już wiem o co chodzi ! Patrzcie --> Zasady : "Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę". Należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował."

A więc jako pierwsze, została nominowana przez "Horan69" <http://truefriendshipandmaybelove.blogspot.com/>
Pytania:

1.Jak się nazywasz?
2.Ile masz lat?
3.Od kiedy jestes Directioner?
4.Od kiedy prowadzisz bloga?
5.Czemu zaczełaś pisac opowiadanie?
6.Jakie jest twoje największe marzenie związane z 1D?
7.Masz jakieś zwierze?
8.Jakie są twoje zainteresowania?
9.Czy masz coś z 1D?
10.Wierzysz ,że spotkasz kiedys 1D?
11.Czytasz mojego bloga?

Odpowiedzi:

1. Aleksandra
2. 13
3. Jakoś tak od tych wakacji :)
4. Tego założyłam całkiem nie dawno, ale wcześniej prowadziałam jeszcze jeden.
5. Ponieważ, chciałam się z wami podzielić moimi snami, wyobrażeniami. Kocham pisac- to jest moje hobby :)
6. Chciałabym się z nimi zaprzyjaźnić, nie chcę być dziewczyną któregoś z  nich, chcę być przyjaciółką- chcę ich po prostu poznać :)
7. Tak
8. Dziennikarstwo, śpiew, taniec
9. Plakaty, płytę, wystawkę xD
10. Tak i zrobię wszystko aby tego dokonać :)
11. Oczywiście i bardzo mi się podoba :)

Kolejna osoba która mnie nominowała, to "malikowa" Czyli Kasia i Vic :D:D < http://youcannotkillastory.blogspot.com/>
Pytania:

1. Kto jest dla ciebie wzorem do naśladowania ?

2. Jak ma na imię twoja najlepsza przyjaciółka ?

3. Jak wyobrażasz siebie za 10 lat ?

4. Jakie jest wasze największe marzenie ?

5. Co byś zrobiła gdybyś poznała 1D ?

6. W jakie miejsce byś się przeniosła gdybyś mogła ?

7. Jak nazwałabyś swoją córkę a jak syna ?

8. Jak mają na imię twoi rodzice.

9. Kim chcesz być ?

10. Kogo kochasz z tt ? Uzasadnij :)

11. Kochasz nas ? xD

Odpowiedzi:

1. One Direction

2. Karolina, Marysia, Patrycja, Patrycja i Ulka :)

3. Nie wiem, zobaczymy xD

4. Studia w Londynie :)

5. Umarła ze szczęścia xD

6. Londyn :D

7. Córka- Nikola, Amanda. Syn- Szymon, Kacperek ;p

8. Ewa i Józef.

9. Dziennikarką :D

10. Kocham całą moją rodzinę z TT :D Choć się nie znamy to i tak coś nas łączy :)

11. Oczywiście :D

Została nominowana jeszcze przez Nathalie :) <http://biglove1d.blogspot.com/> 

Pytania:

• Ulubione blogi (opowiadania)
  
• Hobby?
  
• Ideał chłopaka ?
  
• Ulubione kraje, miasta?
  
• Co byś wolała spotkać Harrego czy Niall'a ?
  
• Ulubiona piosenka?
  
• Kim chcesz być w przyszłości?
  
• Ulubiony z 1D?
  
• Masz rodzeństwo?
  
• Co byś zrobiła gdybyś miała 1000 ;- ?
  
• Ulubiona osoba z TT ? 

Odpowiedzi:

1.

  True Friendship and maybe love?

  And all these little things...

  living in my own way.

  "15 minut...One Direction"

  "i could stay awake just to hear you breathing"

   Historia Szczęścia

   One Direction In My Heart

   feisty-quarrelso...

  Faith, hope and love.

2. Blogowanie

3. Jest ich aż 5 :D xD

4. Londyn :)

5. Niall'a :D

6. Zależy od dnia :)

7. Dziennikarką

8. Wszyscy są kochani, ale mam słabość do Zayna :D 

9. Tak.

10. Nie wiem, zafundowałabym sobie wyjazd i naukę w Londynie.

11. Brak :D kocham wszystkich ♥

A teraz czas na mnie ! :D 

Nominuję :

 http://zyciemarzycielki.blogspot.com/

 http://minniozaur.blogspot.com/

 http://historia-szczescia.blogspot.com/

 http://inmyheart1direction.blogspot.com/

 http://feisty-quarrelsome-sincere.blogspot.com/

 http://onedirection15minuts.blogspot.com/

 http://dramione-history.blogspot.com/

 http://andallthisilttlethings.blogspot.com/

 http://youcannotkillastory.blogspot.com/

 http://truefriendshipandmaybelove.blogspot.com

Ostatnie trzy blogi "zrobiły" już nominacje i odpowiedziały na pytania ale chciałam im powiedzieć że odwaliły kawał dobrej roboty i są super :D Zresztą tak jak wszystkie które wymieniłam !!!  :D

Moje pytanie:

1. Jakie jest Twoje imię ?

2. Jeżeli mogłabyś/mógłbyś spełnić swoje jedno marzenie to co by to było? 

3. Kto z gwiazd popu, rocka, rapu(itd) najbardziej Ci imponuje i dlaczego?

4. Jeżeli mogłabyś spędzić jeden dzień z wybraną gwiazdą to kto by to był?

5. Kogo zabrałabyś/zabrałbyś na bezludną wyspę? 

6. W jakim filmie/ teledysku/ kreskówce chciałabyś/chciałbyś zagrać ?

7. Jeżeli miałabyś/miałbyś wybrać jedno z trzech to co by to było: Hogward, Narnia czy Nibylandia?   

8. Na jeden dzień możesz zamienić się z kimś ciałem. Kto by to był?

9. Jaką kreskówkę w dzieciństwie lubiłaś/lubiłeś najbardziej ?

10. wolisz Twittera czy Facebooka?

11. Jaką potrawę najbardziej lubisz jeść ? 

To tyle do was :D i dziękuje za nominacja, jest mi bardzo miło, nawet nie zdajnecie sobie sprawy jak bardzo :) dziękuje i do następnego ♥ :) 

Rozdział pierwszy.

DRYŃŃŃŃ!!!- Budzik zadzwonił punktualnie o 7.30. Pośpiesznie wyskoczyłam z łóżka. „To już dziś!! To już dziś!!! Lecę do LONDYNU!!!” – Tylko takie myśli krążyły w mojej głowie. Fala radości mnie zalewała, co chwilę na nowo. Wreszcie moje marzenie się ziści. Osiągnę coś o czym marzyłam od dziecka.Teraz będzie wszystko inaczej, wszystko się zmieni… Zastanowiłam się dłużej nad tą myślą „Wszystko się zmieni…” – I wtedy coś we mnie drgnęło. Usiadłam na łóżku, podciągnęłam nogi pod głowę i oparłam brodę na kolanach. Czy ja powinnam tam jechać? 

-Olka, jesteś gotowa…- Mama niespodziewanie weszła do mojego pokoju- Co się stało?- zapytała siadając obok mnie

-Nie powinnam jechać, przecież ja sobie nie dam radę i zostawiam was. Nie powinnam…

-Ej, ej- przerwała mi.- Ty jedziesz tam spełniać swoje marzenia, Ola co z tobą, zawsze o tym marzyłaś a teraz kiedy trafia się okazja chcesz zrezygnować?

-Nie, nie chcę zrezygnować, ale ja nie mogę was zostawić, nie z tego powodu, że nie dacie sobie radę, po prostu, będzie mi was brakować.- Położyłam głowę na jej ramieniu. Zapach jej perfum wypełnił moje nozdrza. Mama oplotła mnie ramieniem.

-Córcia, przecież będziesz do nas wpadać, będziemy do siebie dzwonić, będziemy mailować. Będzie dobrze, damy radę- powiedziała z entuzjazmem. Zastanowiłam się nad jej słowami, może rzeczywiście nie będzie tak źle.- A teraz się ubieraj, bo się spóźnisz na samolot.

-Dziękuję- powiedziałam cmokając ją w policzek.

Jej słowa podbudowały mnie, dały wiele do myślenia. Nie będzie tak źle, prawda?

W ten nadzwyczajny dzień postanowiłam ubrać zwyczajne ciuchy. Jeansy, koszulka z jakimś śmiesznym nadrukiem, trampki- niby nic a jednak coś, w tym oto stroju miałam zacząć coś nowego w moim życiu, coś zupełnie innego. Nowi ludzie, nowe doświadczenia, nowe okolice…

-Powodzenia w tym całym Londynie i uważaj na siebie- powiedział dziadek.

-Jasne, jakoś będzie- odpowiedziałam z grymasem na twarzy. Wtuliłam się w jego wielkie ramiona, poczułam zapach jego koszuli, jego dwudniowy zarost delikatnie zranił moją skórę. Wiedziałam, że przez długi czas już go nie przytulę.

-Niech Bóg będzie z tobą. Trzymaj się i przyjeżdżaj jak najszybciej- powiedziała babcia ze łzami w oczach.

-Będę tak bardzo tęsknić- po moim policzku spłynęła pojedyncza łza.

-Olka...Bądź silna. Jedziesz tam spełniać swoje marzenia, pokaż na co cię stać, Trzymaj się i przyjeżdżaj jak najszybciej- powiedziała moja mama na jednym tchu. Wiedziałam, że te słowa przychodzą jej z trudnością, więc przytuliłam ją najmocniej jak umiałam.- Kocham cię.

-Ja ciebie też mamuś.- Stałam tak w nią wtulona, nie chciałam żeby ta chwila się kiedykolwiek skończyła, czułam się tak bezpiecznie w jej ramionach...

-Musimy jechać, bo się spóźnisz- zawołał na mnie mój brat.

-Już idę- odpowiedziałam.

Smutek wypełnił moje serce. Wiedziałam, że to będzie tak trudne- ale nie myślałam, że aż tak. Łzy napełniły moje oczy, wsiadając do samochodu nie wiedziałam czy robię dobrze. Może powinnam zostać? Ale co z moimi marzeniami? Przecież to jest cel mojego życia, zawsze tego pragnęła, robiłam wszystko aby je spełnić- i właśnie to miało nastąpić. Dziś maiłam wyjechać do Londynu . Mój brat zapalił samochód. Dźwięk warczącego silnika wypełnił moje uczy, zapach paliwa i spalin zmieszał się z sosnowym odświeżaczem w samochodzie. Wzięłam głęboki wdech i wypuściłam głośno powietrze z płuc. Zerknęłam na moją rodzinę- ale nie zobaczyłam jej, rozglądnęłam się niespokojnie i spostrzegłam że nie jestem już na podjeździe mojego domu- jestem na parkingu wielkiego, ogromnego lotniska. Coś po mojej prawej stronie poruszyło się- spojrzałam w tamtym kierunku. To Michał, mój brat, otworzył drzwi, abym wysiadła.

-No młoda, wielki świat stoi otworem- powiedział z łobuzerskim uśmieszkiem na twarzy.

-Boję się trochę- wydukałam drżącym głosem. 

-Ja też.

-Ty? A to niby czego?- zapytałam zaciekawiona.

-Nie będzie miał mi kto teraz sprzątać pokoju-odpowiedział przygnębiony. 

Zaśmiałam się krótko. 

-Ja tu wyjeżdżam do Londynu, a ty się martwisz, że nie będzie miał ci kto sprzątać pokoju?

-No to jest wielki problem. Dobra siostra, czas na ciebie.

-Wiem- posmutniałam.

-Ej, nie smuć się, będzie dobrze, zobaczysz- przytulił mnie. 

-Trzymaj się bracie.

-Będę tęsknił za moją młodszą siostrzyczką, Trzymaj się.
Odwróciłam się na pięcie. Zmierzyłam wzrokiem całe lotnisko. Czyli to już, tak?




Cześć wszystkim czytającym :) Jak wrażenia po pierwszym rozdziale? Wiem, zawaliłam bo wyszedł nudny, ale już w kolejnym rozdziale będzie ciekawiej. Skomentujecie, proszę to bardzo motywujące.
pozdrawiam xx ♥

Prolog

Życie nas zaskakuje. Jednego dnia jesteśmy szczęśliwy, idzie wszystko po naszej myśli, a drugiego dnia to wszystko może runąć. Wszystko może zniknąć, jak cień oświetlony światłem latarni. Czym jest życie? Czy to młodość- którą powinnyśmy się cieszyć? Czy może starość- do której powinniśmy się przyzwyczaić? Co sprawia że nasze życie staje się lepsze ? Czy COŚ może to sprawić ? Czy KTOŚ może to sprawić... Co, a raczej kto może sprawić, że mamy nadzieje na lepsze jutro?

Bohaterowie

Bohaterowie mojego opowiadania :

Aleksandra Felix (lat 17)- główna bohaterka opowiadania. Dziewczyna o ciemno brązowych włosach i pięknych zielonych oczach.

Zayn Malik (lat 19)-Wysoki nieziemsko przystojny mulat. Czekoladowe oczy oprawione w długie czarne rzęsy. Typowy bad boy. Pewny siebie - ale bardzo opiekuńczy.

Niall Horan (lat 19)- Wysoki słodki blondynek o morskich oczach. Zabawny z zaraźliwym śmiechem, bardzo wrażliwy.

Liam Payne (lat 19)- Wysoki brunet o piwnych oczach. Uporządkowany, odpowiedzialny, opiekuńczy acz nie brak mu poczucia humoru.

Louis Tomlinson (lat 20)- Wysoki brunet o pięknych niebieskich oczach. Z bardzo dużym poczuciem humoru, uporządkowany i opiekuńczy. 

Harry Styles (lat 18)- Zielonooki osiemnastolatek. Zboczony podrywacz, który jednym uśmiechem oczarowuje kobiety.

Patrycja Bell (lat 17)- wysoka śliczniutka blondyneczka o piwnych oczach. Miła, zwariowana- zawsze z szalonymi pomysłami. Obecnie spotyka się z Max'em Martinez'em.

Marcus Fell "Gibu" (lat 17) - Wysoki, chudy ja patyk chłopak o świdrującym spojrzeniu. Ciemne włosy oraz ciemne oczy a do tego binokle na nos- typowy kujon.

Max Martinez (lat 18) - Chłopak Patrycji. Wysoki, zabawny brunet o piwnych oczach. Lubi imprezki i dobra zabawę.